Pieszo do irańskich nomadów
Łukasz Supergan
Wyd. Muza, 2017
Relacja z pierwszej w historii pieszej wędrówki przez zapomniany Iran i ogromna fascynacja pełnym sprzeczności obliczem tego kraju zdecydowała o napisaniu wspomnień.
wspomnień, którymi autor podzielił się z Czytelnikami. Motywacją do podróży były bardzo skąpe informacje na temat ludów żyjących w górach Iranu i pytania: Czy mieszkają tam koczownicy, pasterze wędrujący przez góry ze swoimi stadami? Jak radzą sobie w trudnej rzeczywistości współczesnej Persji? Z takimi pytaniami wyruszył w góry Zagros.
Pieszo do irańskich nomadów to relacja z pierwszego w historii pieszego przejścia irańskich gór Zagros, ciągnących się przez cały zachodni Iran – z północy na południe, na długości około 2300 km. Znaczna część Zagrosu to setki kilometrów pustyń i pustkowi, pozbawionych lasów i dużych rzek. Po 76 dniach samotnej wędrówki przez surowy, pustynny i półpustynny masyw, którego najwyższe szczyty przekraczają wysokość 4000 m, po zmaganiach z upałem i brakiem wody, ale też mrozem i śniegiem blokującym przełęcze, Łukasz Supergan przeszedł cały łańcuch górski, docierając do Oceanu Indyjskiego. Wśród wielu przeżyć, nie ominęło go też aresztowanie i pobyt na posterunku.
Podróżnik chciał lepiej poznać nieopisane dotychczas miejsca i więcej zobaczyć, wyruszył pieszo. Wiedział, że idealnym sposobem na poznanie tamtego kawałka świata będzie połączenie podróży z przejściem przez góry Iranu. Zobaczył ten kraj od środka – kraj rozległych przestrzeni, odległych dróg i górskich wiosek, przepastnych dolin i pustkowi. Przedstawił obraz Iranu daleki od obrazu kraju kojarzonego z terroryzmem i bombą atomową. Najważniejsze okazały się spotkania z ludźmi. Spisanie opowieści było formą hołdu dla tych, którym zawdzięcza przejście gór Zagros i szczęśliwy powrót.
Książkę uzupełniają wykonane przez autora fotografie dokumentujące wędrówkę, a przede wszystkim spotkania z mieszkańcami gór Zagros. Przedstawiają migawki z ich życia, pracy oraz migracji, podczas których przenoszą swoje domy, zwierzęta i rodziny w odległe regiony Iranu.
Łukasz Supergan– podróżuje od wielu lat. Łącznie spędził kilka lat w 40 krajach Azji, Europy i Ameryki Północnej. Jego pasją są długodystansowe wędrówki piesze. Samotnie pokonał 4000 km z Warszawy do Santiago de Compostela. Dwukrotnie (2004 i 2014) przeszedł pieszo łuk Karpat, jako pierwszy człowiek samotnie. Ma na swoim koncie pierwsze zimowe przejście Szlakiem Karpat Słowackich. W 2015 roku przemierzył 800-kilometrowy Wysokogórski Szlak Pirenejów. Jesienią 2014 roku w ciągu 76 dni przeszedł góry Zagros w Iranie, z miasta Tebriz do Bandar Abbas nad Zatoką Perską – relacja z tej wędrówki jest tematem książki „Pieszo do irańskich nomadów”.